من به مناسبت ها به جز ایام تولد آدم ها کاری ندارم و آن را بی اهمیت می دانم . نه روز پدری ٬ نه روز مادری ٬ نه روز زنی (( که اساسا این روز را توهین به زنان و یه جورایی به فعلیت در آوردن جدا سازی بین زن و مرد می دانم )) و نه هیچ روز خاص دیگری ! اما امروز ۱۶ مهر ماه روز جهانی کودک است . دلم می خواهد به خاطر شرایط و خصوصیات کودکی ٬ این روز را به تمام کودکان سرزمینم و جهانیان تبریک بگویم و آرزو می کنم حداقل ذره ای از دل پاک ٬ سادگی ٬ زلال و مثل کف دست صاف بودن کودکی شان به بزرگی انتقال یابد . خوش به حال آدم بزرگ هایی که این ویژگی های کودکی را هنوز دارند و بدا به حال....
1 : اختلاف فاحش فوتبال ما با سطح اول فوتبال جهان در بازی امشب به طور ویژه ای رقم خورد . به قول علی جوادی سردبیر خبر ورزشی نباید حقیقتمان را فراموش کنیم . در حال حاضر تیم ملی ما یک تیم متوسط آسیاست . ای کاش جام ملت ها برایمان اهمیتی نداشت و چشم به آینده یعنی جام جهانی می دوختیم . با این جوانان ایرانی می توان با برنامه به سطح اول رسید . اما با این نوع برنامه ریزی و چشم دوختن به هدف های کوتاه مدت تنها به عقب ماندگی و آشفتگی هایمان کمک می کنیم . متاسفانه همان کار را با تیم امید انجام می دهیم . هدف تیم امید را کسب قهرمانی آسیایی قلمداد می کنیم که به المپیک نرسیم . امان از هدف های کوتاه مدت !
2 : در بازی امشب ( پنج شنبه شب ) اتفاق ویژه ی دیگری هم رخ داد . آن هم خداحافظی کریم باقری از فوتبال ملی ایران بود . در وصف کریم باقری نوشتن دیگر هنر نیست و همه در مدح او بارها نوشتند و گفتند . این بازی بزرگ خداحافظی نتیجه ی تلاش و انگیزه و سالم زندگی کردن کریم باقری است . خیلی از ستاره ها چنین توفیقی نداشتند که اینگونه باشکوه خداحافظی کنند . حتی در آخر بازی می توانست پاس گل بدهد ! کریم باقری با همان چهره وارد فوتبال ملی شد و با همان چهره از فوتبال ملی خداحافظی کرد . ثروت و شهرت کوچکترین تغییری در چهره ی او به جا نگذاشت . کریم شاید در دوران فوتبالی اش بارها توسط برخی از مردم بابت چهره ی ساده و سیبیل های کم پشت و موهای کوتاه و لهجه ی غلیظ ترکی اش مورد تمسخر قرار گرفته بود اما در نهایت با تلاش و انگیزه و صداقتش همه را به اجبار وادار به احترام کرد و محبوب قلب ها شد ! سالم بودن کریم در این زمانه ی آلوده غنیمت بزرگی است . خداحافظ کریم باقری . تا ابد دوستت داریم !
درست همین ثانیه ها بود . همین لحظه ها . همین ساعت . همین تاریخ . بامداد 15 مهر 85 را می گویم . مهر 85 تصمیم گرفتم یه وبلاگی بنویسم و با روشی تازه آشنا بشوم . وبلاگم را در پرشین درست کردم . یه پست زدم . فکر نمی کردم این دنیای عجیب و غریب وبلاگ نویسی اینچنین مرا جذب خودش بکند . و حالا مهر 89 . چند سال گذشت از آن روزها . آن روزها را بیشتر دوست داشتم تا این روزها .
در مسیر دانشگاه و خانه سوار ِ پی آرتی شدم . جوان نابینایی را دیدم که در صندلی نزدیک به خانم ها نشسته و یکی از خانم های حدودا سی پنج ساله که از اقوام (( شاید خواهرش بود )) جوان نابینا بود مدام با او صحبت می کرد و مدام روزنامه اش را تکان می داد تا جوان نابینا خنک شود . چند باری چیزهایی می گفت و آخرش به این عبارت ختم می شد که دوست داری ؟! چند بار دیگری دستش را بر سر نابینا گذاشت و نابینا آن را پس زد . روزنامه را آورد بالای سر جوان تا آفتاب اذیتش نکند و باز آن را هم پس زد . خانم نزدیک به نابینا کارش را چند بار دیگر تکرار می کرد و چشمانش را به ماها می دوخت و در چشمانش حس غرور موج می زد . یعنی چی خانم محترم ؟! اینگونه رفتار ترحم آمیز که جوان نابینا را دل شکسته می کند حکایت از چه چیزی دارد ؟! فقط می خواهی حس اعتماد به نفس خودت را بالا ببری و بگویی آدم خوبی هستی که هوای برادرت یا جوان نابینا را داری ؟! دلم گرفت .
آدمها بهتره بعضی چیزا را نشوند ٬ نبینند و ندانند . این چیزای مذکور فقط یه مشت اعصاب خرد کنی به بار می آورد . نه اطلاعاتی به آدم می دهد و نه چیزی اضافه می کند . فقط یه خروار فکرای بی سر و ته و شب و روز خراب کن نصیب آدم می شود . پس سکوت کن ای آدم !
چیز خاصی به ذهنم نمی رسد . هر چند قرارم بر این بود چیز خاصی به ذهنم برسد تا متنی و عباراتی شکل بگیرد و به دوستی تقدیم کنم . اما هیچ فکری و ایده ای ندارم . هیچ چیز خاصی در لا به لای ذهنم پرسه نمی زند . کلمات را تک به تک مرور کردم . شمارشش را تنظیم کردم اما نشد که نشد . بعضی وقتا نمی شود . خواستم برای تولد سعیده بطحایی یکی از دوستان خوب و دوست داشتنی دنیای مجازی چیزکی بنویسم . فکر می کردم درباره ی سعیده بطحایی نوشتن آسان ترین کار است و نگو که برایم شد سخت ترین کار . ترسیدم مبادا حق مطلب را ادا نکنم ! سعیده عزیز به بزرگی خودش مرا ببخشد و من با ساده ترین کلمه تولدش را تبریک می گویم و آرزوی بهترین ها را برایش دارم . انشالله فردا کادوهای گرون قیمت اعم از طلا و مس بگیری ! الهی که عاقبت بخیر بشی جوون !
سایت روزنامه شرق حکایت جالبی ست . این سایت اصلا در خود روزنامه به آن اشاره ای نشده و نمی دانم گردانندگان روزنامه از چنین سایتی باخبرند یا خیر . و همچنین مطالب این سایت با یک هفته تاخیر به روز می شود . یعنی شما روزنامه یکشنبه امروز را هفته ی بعد می خوانید . اینم از سبک جدید رسانه های ایرانی ست !!
ذهنم این روزها در حال نابودی ست . به هر کجا که می تواند ، سرک می کشد . به هر کجا که می رسد ؛ ناتوانی خود را نشان می دهد . ذهنم این روزها در حال نابودی ست . نمی توانم به یک چیز خاص متمرکز شوم . وقتی کتابی در دست می گیرم ، ذهنم در جای دیگری جولان می دهد . ذهنم این روزها در حال نابودی ست . شاید بهتر است به مرگ نزدیک شود و به هیچ چیزی فکر نکنم . فکر نکردن هم عالمی دارد . دلم برای فکر نکردن و لذت بردن از لحظه ها تنگ شده !
همیشه هر وقت تصمیم می گیرم از مترو گلبرگ تا خونه پیاده بروم ٬ توی تاریکی های پیاده رو دلم می گیرد . دلگیر شدم . دلگیر شدم . دلگیر شدم .
می نویسم تا نگاشته شوم !