ذهنم این روزها در حال نابودی ست . به هر کجا که می تواند ، سرک می کشد . به هر کجا که می رسد ؛ ناتوانی خود را نشان می دهد . ذهنم این روزها در حال نابودی ست . نمی توانم به یک چیز خاص متمرکز شوم . وقتی کتابی در دست می گیرم ، ذهنم در جای دیگری جولان می دهد . ذهنم این روزها در حال نابودی ست . شاید بهتر است به مرگ نزدیک شود و به هیچ چیزی فکر نکنم . فکر نکردن هم عالمی دارد . دلم برای فکر نکردن و لذت بردن از لحظه ها تنگ شده !
سلام می فهمم. البته علتش رو مطمئن نیستم. دوست دارم با هات صحبت کنم
سلام . قربونت دایی جان
سلام داش احسان
چه شکلکهای با مزه ای داره!
خوبی؟
وبلاگ نو مبارک (ایکون یه دسته گل)
وای این کامنتدونی اینجا چه باحاله. مثل تخته سیاه میمونه. همچین حس نوستالوژیکی میره تو وجود آدم که نگو
بعله! اصولا در این دور و زمونه ندانستن و فکر نکردن بهترین راهه واسه رسیدن به آرامشه...
امیدوارم این حالت گذرا زود تمام شود
شادمان و پیروز باشی///
سلام داش جواد . مرسی . آره کامنتدونیش بامزه ست .
رسیدن به آرامش یکی از نیازهامه .
ممنون
خوش باشی